Je hebt meisjes die ontzettend goed zijn in oppassen en die geweldig zijn met kleine kinderen, dat was niet persé mijn gave, dus ik en kinderen? Ik zag het nog niet helemaal voor me. Toch begon het op een gegeven moment te kriebelen en ik raakte snel zwanger.
De zwangerschap vond ik een waar feestje. Het ging wel gepaard met wat kwaaltjes, maar ik keek vooral uit naar wat ging komen. De bevalling was erg pittig. Deze duurde maar liefst 18,5 uur en eindigde in een spoedkeizersnede. Ik als boerendochter die meerdere kalfjes geboren had zien worden op de boerderij, dacht dat wel zo even te kunnen doen. Niet dus, die bevalling viel tegen, maar het moeder worden was daarentegen echt geweldig! Ik was moeder geworden van een zoon. We wisten niet dat het een jongen zou zijn, dus dat was een grote verrassing!
Ok, het moeder worden was soms wel een beetje wennen. Na de keizersnede kun je je kindje niet gelijk zelf verzorgen. Ik moest handigheid vinden in het borstvoeding geven. Hallo stuwing! En dan helemaal als je met je kindje op de kinderafdeling ligt en er de hele dag huilende kindjes langskomen vanwege het amandelen knippen… Dat gehad hebbende en we na die eerste periode eindelijk thuis waren, was het zo fijn! Mijn zoon kon je gemakkelijk overal mee naar toe nemen. Ergens lunchen, naar familiefeestjes, het kon allemaal.
Na een jaar raakte ik weer zwanger, net nadat we verhuisd waren. Deze zwangerschap was wel iets pittiger, helemaal in combinatie met mijn werk in de psychiatrie, vroeg het best wel wat van mij. Deze bevalling ging ik veel beter voorbereid in, maar het plan hiervoor wijzigde meermaals. Van natuurlijke bevalling, naar geplande keizersnede, naar inleiding. Dit omdat de baby niet goed lag. Het draaide nog vrolijk rond in mijn buik.
Uiteindelijk werd de bevalling ingeleid en ging ik razendsnel naar volledige ontsluiting dankzij hypnobirthing, maar het werd wederom een spoedkeizersnede. Ik ging puffend en wel naar de ok, de keizersnede was pittig. maar we hadden weer zo´n heerlijke mannetje.
De tijd erna was druk, maar anderzijds wat maakt het nu uit? Want of je nu 1 of 2 luiers moet verschonen, het ging allemaal in een handomdraai. Ook heerlijk de interactie die de 2 jongens hadden. We gingen veel op pad met ze. Van klimparadijs tot familiebezoekjes tot vakantie. Het was zo genieten!
Ruim 6 jaar na de geboorte van de oudste zoon mocht ik nog een keer moeder worden. Dit keer werd het gelijk een geplande keizersnede. Wederom een jongen, wat we dit keer wel van tevoren wisten. Waarbij trouwens heel vaak de reactie van anderen was: “oh wat jammer weer een jongen” of “jullie gaan zeker door tot jullie een meisje krijgen?” Nee dus, want ik zag mezelf nooit zo als moeder, maar als ik mezelf dan toch als moeder zag, dan van 3 jongens.
Het is een huis vol met energie en testosteron, maar ook zo fijn en mooi moeder te mogen zijn van mijn jongens, oftewel de leukste die er zijn! En over veel dingen in het leven ben ik onzeker, maar in het moederschap, had ik eigenlijk vanaf dag 1 vertrouwen. Dat is precies wat ik jou ook mee hoop te geven in de MamaCafés.
Liefs,
Chantal